Categorie archieven: Geen categorie

Hangin’ out in Belgrade

 We krijgen de sleutels van onze kamer in een hostel aan de Alexander Boulevard. ‘Hvala’, zeg ik met de h achter in de keel, dank je wel. Voor deze prijs klagen we niet, ook al zit douchen er gezien de hygiënische situatie voorlopig niet in. ,,Tomorrow at twelve there will be a cleaning lady”. Nooit gekomen. Ach. We hebben toch betere dingen te doen. Zij waarschijnlijk ook. Een paar dagen niet douchen, goed voor de saamhorigheid. Goed voor tenminste een paar schunnige grappen tijdens het drinken in een nieuwe stad. Ja toch.

Belgrado.

De sporen van de recente oorlog zijn nog niet allemaal uitgewist: het regeringsgebouw dat in 1999 door de NAVO werd gebombardeerd staat er nog precies hetzelfde bij als vlak na de aanval. Bij een openbaar gebouw (ik weet niet wat het was) hangt een gekopieerd velletje – vuurwapens verboden. De eerste uren van ons korte bezoek zijn we uiteraard een beetje op ons hoede. Je weet niet wat voor effect al die nare zooi heeft op de mensen. Slechte verhalen en zo. Trauma’s en dergelijke. Misdaad. Vergeldingsdrang. Lees verder Hangin’ out in Belgrade

Bijna subliem

Wij dachten dat in Nederland alles tot in het absurde geregeld was. Dat er geen land ter wereld was dat ons dat nadeed. Elke vierkante centimeter bezet en bewerkt. Natuur alleen nog een idee dat aangewezen stukjes grond wordt opgelegd.

En misschien is dat waar. Maar de ontembare natuur bedwingen, het onherbergzame aan menselijke logica onderwerpen, dat is iets wat Zwitsers doen. Zij zijn het die eindeloze, puntige bergmassa’s toegankelijk maken voor de argeloze wandelaar. Die paden aanleggen in het Alpensteen, volledig en onberispelijk bewegwijzerd. Verdwalen is onmogelijk gemaakt.

En toch heeft de wandelaar constant de indruk zelf deze natuur te bedwingen. De uitzichten worden steeds dramatischer, hij begint z’n kuiten te voelen. De boslucht doet hem goed daar in de hoogte. Hij zweet en ziet een top naderen. Het uitzicht is niet in te nemen, zo groots, onbeschoft bijna.

Hij zijgt neer op het houten bankje. Zwitsers hout voor het vermoeide lijf, strategisch geplaatst. Het volgende dorp is nog 1,6 km.

Zodat de stadsmens kan proeven aan wat dan het sublieme genoemd werd. Maar dan zonder bliksem, dorst en valpartijen. We drinken koud bier aan de afgrond.